Jakob Friedrich Grundmann

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Jakob Friedrich Grundmann
Biographie
Naissance
Décès
Activité

Jakob Friedrich Grundmann (né en 1727 à Dresde ; décédé le dans cette même ville) était l'un des plus importants facteurs d'instruments à vent en bois allemand du 18e siècle.

Biographie[modifier | modifier le code]

Cor de basset en fa de l'atelier Grundmann, 1787.

Grundmann apprend son métier, tout comme Karl Augustin I Grenser[1] chez Johann Poerschmann[2] à Leipzig[3]. En 1753, il retourne à Dresde où il ouvre son propre atelier de facture d'instruments à vent. Ses instruments étaient considérés à l'époque comme particulièrement beaux et appréciés pour leur sonorité claire et ronde ainsi que pour leur réponse facile. Ses hautbois, bassons et clarinettes en particulier ont été exportés jusqu'en Pologne et en Russie, où ils furent utilisés jusqu'au 19e siècle.

Après sa mort en 1800, son élève Johann Friedrich Floth reprend l'atelier.

Il reste de Grundmann sept cors de basset et plus de 50 hautbois[4] dont un hautbois à trois clés datant de 1781[5]

Bibliographie[modifier | modifier le code]

  • (de) Ernst Ludwig Gerber, Neues historisch-biographisches Lexikon der Tonkünstler, vol. 2, Leipzig, A. Kühnel, , p. 423.
  • (de) Gustav Schilling (dir.), Encyclopädie der gesammten musikalischen Wissenschaften, oder Universal-Lexicon der Tonkunst, vol. 3, Stuttgart, Verlag von Franz Heinrich Köhler, , p. 375.
  • Eduard Bernsdorf (de), Neues Universal-Lexikon der Tonkunst, vol. 2, Dresden, Schaefer, , p. 260.

Notes et références[modifier | modifier le code]

  1. (de) Paul Rubardt, « Grenser », dans Friedrich Blume (Hrsg.), Die Musik in Geschichte und Gegenwart (MGG), vol. 5, Kassel, Bärenreiter/Metzler, , 1re éd. (1re éd. Gesellschaften – Hayne) (DNB 550439609), p. 815–818.
  2. (en) « The Pörschmann Recorder in Musikhistorisk Museum, Copenhagen. Report on a Technical Examination », sur bergstrom.dk, (consulté le ). Cet article a été publié dans : Mette Müller and Lisbet Torp (ed.): Musikkens tjenere. Instrument, forsker, musiker. Jubilæumsskrift for Musikhistorisk Museum og Carl Claudius’ Samling 1898-1998. Copenhagen 1998.
  3. (en) Eric Hoeprich, The Clarinet, New Haven; London, Yale University Press, (ISBN 978-0-300-10282-6), p. 70.
  4. (en) Albert R. Rice, From the Clarinet d’Amour to the Contra Bass. A History of Large Size Clarinetes 1740–1860, New York, Oxford University Press, (ISBN 978-0-19-534328-1), p. 123.
  5. (de) Birgit Matuschewski, Chronik eintausend Jahre Erfindergeist in Sachsen. Musik und Instrumente, Dresden, mPR Verlag, (ISBN 978-3-935579-03-2), p. 70.

Liens externes[modifier | modifier le code]