Julius Heinrich Petermann

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Julius Heinrich Petermann (né le à Glauchau et mort le à Bad Nauheim) était un orientaliste allemand.

Biographie[modifier | modifier le code]

Après une thèse sur le Targoum des Prophètes, il enseigna à l'Université Humboldt de Berlin. Il effectua un long voyage en Orient et fut consul de la Confédération de l'Allemagne du Nord à Jérusalem[1].

Après avoir appris l'arménien au monastère San Lazzaro degli Armeni à Venise[1], il réalisa une traduction en latin du manuscrit arménien de la Chronique d'Eusèbe de Césarée.

Œuvres[modifier | modifier le code]

  • Grammatica linguae armenicae , Berlin 1837
  • De Ostikanis, Arabicis Armeniae gubernatoribus , Berlin 1840
  • Contributions to a history of the latest reforms of the Ottoman Empire, German and Turkish (with Ramiz Efendi), Berlin 1842
  • Epistola ad Philemonem speciminis loco ad fidem versionum Orientalium veterum , Berlin 1844
  • Pater Ignatii Patris Apostolici quae feruntur Epistolae , Leipzig 1849
  • Pistis Sophia: opus gnosticum (1851)
  • Contributions to the history of the Crusades from Armenian sources, Berlin 1860
  • Journeys in the Orient first edition. 2 vols. Leipzig, 1860 and 1861
  • Journeys in the Orient, 2nd edition, Leipzig 1865
  • Thesaurus sive liber magnus liber vulgo Adami appellatus, 2 parts, Leipzig, 1867 (Syriaque et Latin)
  • Attempt at a Hebraic morphology based on the Speech of Present-day Samaritans 1868
  • Pentateuchus Samaritanus, 5 vols. Berlin, 1872–91.
  • Porta linguarum Orientalium (Editor) Vol. 1–4, 6, Berlin
    • Brevis linguae hebraicae 1864
    • Brevis linguae arabicae 1867
    • Brevis linguae armenicae 1872
    • Brevis linguae chaldaicae 1872

Bibliographie[modifier | modifier le code]

Notes et références[modifier | modifier le code]

  1. a et b Bobzin, 2001.